Mehdi Kazerouni - Public Lecture (In Farsi)

ایده، خلاقیت و زیبایی های شرطی:

رد بجا مانده از کوچِ بخش بزرگی از جمعیت، از برساخته‌های منقبض و اَمنِ مُنتج از منطقِ‌ِ متونِ منطبق بر وحی و فرهنگ اساطیر، کهنه‌ ابزارهای قضاوتِ صورت های کیفی زیست اجتماعی‌، به زیست مشروط در محیط لَخت، آزاد، باز، منعطف و دکراتیوِ برآمده از روبنای پروتوکل‌های اقتصاد پست مدرن از یکسو و اتکا به نتایج متکی بر داده های عددی و الگوریتمیک، دلبستگی به اشیا و تکنیک های چسبیده به همان اقتصاد؛ نقاط امن و قابل اتکای مدرن؛ پروردگار جدید اذهان وحی باور از سوی دیگر، پایه‌ی ریز وضعیتی‌ست که در آن هیپوکریزی، تفکر گزینشی و اَختگی اندیشه‌ی سیاسی، دیگر نه به عنوان یک مرض اجتماعی بلکه به شکل ارزش‌هایی فردی، عادت و عرف پایدار جمعیت و حتی موتور محرک «پیشرفت» درآمده‌اند. وضعیتی که در آن ایده به خود اثر، آثار به اشیا مطلوب بازار و خلاقیت به ساز و کارهای یافتن شرایط مطلوبِ عرضه محصولات هنری بدل گشته اند؛ ردی که تبلور وجوه زیباشناسانه‌اش در بخش بزرگی از تولیدات هنریِ منتج از فرهنگ اجتماعی، بستر شکل‌گیری آنها و ساز و کارهای نشرشان، فارغ از خصوصیات تکنیکیِ به ظاهر متفاوت قابل ردیابی‌ست. همزمان با تهی شدنِ مصلحتیِ ذهنیتِ موسیقی ‌کارهای سنتی- مدرن از حساسیت به صورت های کیفی زیست اجتماعی و خلاصه شدن محتوی آثار منتج از آن ذهنیت به تکنیک‌های دم دستی تولید و عرضه حس‌های نوستالژیک؛ بدل شدنشان به نوفه‌ی پرکننده‌ی خلا اذهان معذبِ ترسیده از واقعیت و لوگوی صوتی تولیدات فرهنگی حکومت، فروشگاه‌های کتاب و کافه و دیزی سراها، همچنین انقباض و وابستگی طیف وسیعی از آثار موسیقی «معاصر» در تفسیر طبقاتیِ مفهوم «عصر» و سوبسیدهای حکومتی، حکومت منطقِ بازارِ مبتنی بر اغواگری و اعداد، دو شرط اساسی در تعیین مختصات شرایط کنونی کیفیت و محتوی صورت های زیباشناسنه می‌باشند. در این بین ‌به سوال گذاشتن دوباره مفاهیمِ متصل به ادعاهای مطرح شده، و بازاندیشیِ رابطه هنر و صورت های کیفی مرتبط با واقعیت‌های اجتماعی، همان بسترهای تعیین کننده در چگونگی شکل‌گیری اثر هنری ضروری به نظر می‌رسند.

مهدی کازرونی

۶ دسامبر ۲۰۲۳